Dag 11 Valence - Malataverne 52km

Zoals beloofd nog even iets over gisterenavond. We hadden gereserveerd in het hotel "Maison Pic" in Valence. Ik dacht onmiddellijk aan Pic du Midi, een col in de Pyreneeën. "Maison Pic" zou dus ook wel ergens boven op een helling staan en ik was me dus aan een serieus klimmetje te verwachten.  Bleek niet het geval te zijn.  Hotelletje was zoals gewoonlijk gereserveerd op basis van de score op booking.com en de foto’s van het interieur die deskundig door Ann van een eigen rating worden voorzien.  Toen we met de fiets opdraaiden aan het hotel zag ik aan het bezorgde gezicht van de portier dat ze niet echt gewoon waren om fietstoeristen te ontvangen.  De sfeer veranderde toen ik in mijn beste Français Parisien en Queen’s English duidelijk maakte dat we een kamer en ook een boeking in het restaurant hadden.

Ann zag het niet meer zitten om nog te dineren in het restaurant en wou gewoon iets op de kamer laten brengen maar ik drong aan en in shorts en T-shirt daalden we af naar het resto van het hotel.  Het viel al op dat er in de gangen van het hotel heel wat versiering was  die verwees naar Michelin- gidsen en koken.  Het begon dan ook door te dringen bij ons dat de "Pic" in Maison Pic helemaal niets te maken had met een col in de Pyreneeën maar wel met de familie Pic, eigenaars van het hotel.   Wat blijkt,  Anne-Sophie Pic, is zowat de vrouwelijke equivalent van Peter Goossens, Gert De Mangeleer en Sergio Herman in één en dezelfde persoon verenigd. Drie Michelin sterren! De enige vrouwelijke driesterrenchef in Frankrijk, chef van het jaar etc etc…  De familie Pic heeft al een driesterrenrestaurant sinds 1934. Iedereen zat er poepchique uitgedost en keek met grote ogen naar mijn modieuze shorts en T-shirt.  Eten was wel superlekker en Anne-Sophie supervriendelijk. Twee bezoekjes aan onze tafel en  een babbel over fietsen, België en Hertog Jan.  We hebben alleszins een nieuwe invulling gegeven aan het begrip “casual chique” (de dresscode voor het restaurant).  Het ontbijt deze morgen was navenant.  Alles verzorgd tot in de puntjes.  Zelfs een spiegelei wordt tot kunst verheven.

Vandaag naar Malataverne.  Het landschap wordt provençaals en we hoorden al een schuchtere krekel.  Het weer wil nog niet mee.  Bewolkt en redelijk fris langs het jaagpad van de Rhône.  Een tanende mistral geeft ons wel een duwtje in de rug en zonder al te veel inspanning bereiken we al vroeg in de namiddag Malataverne onder licht gedruppel.  Het zwembad van het hotel ziet er wel aanlokkelijk uit maar het zou werkelijk een hele frisse duik zijn.  Morgen naar Jonquières, dichter bij de Luberon en we hopen dat de zon ons dan vergezelt.