Dag 10 Dijon - Valence

Een mix van TGV en fietsen vandaag.  De voormiddag nog in Dijon en wat doet een mens zoal in  de Bourgogne.  Juist.  Slakken eten en een wijnkelder bezoeken.  De slakken hebben we aan Lode overgelaten maar Chateau de Marsannay in de Cotes de Nuits Saint Georges hebben we wel meegenomen.  Eigenlijk wel interessante stiel wijnmaken.  Terug veel bijgeleerd o.a. dat het opstarten van een eigen wijngaard in de Bourgogne niet meteen voor ons zal weggelegd zijn.  Er is vorige week een stukje wijngaard verkocht in een terroir met de stempel 1° Grand Cru voor een prijs van 33.000.000 Euro per hectare (drieëndertig miljoen euro voor zij die denken dat ik een nul teveel heb geschreven).  Even aan het uitrekenen wat dat zou betekenen voor ons indien Aaigem plots ook een  terroir wordt met die appelation!  Na een lunch in "Les Gourmets" afscheid genomen van Gerda en Lode.  Superbedankt voor de mooie tweedaagse !

In de namiddag de trein op naar Valence.  De TGV deze keer en na de schitterende ervaring met de regionale TER trein - een perfecte combinatie met de fiets was dat - waren de verwachtingen voor ons fiets-TGV avontuur hooggespannen.  Spannend was het alleszins want op de TGV is er niets voorzien voor fietsen.  Eerst gewoon in de treinwagon opgestapt met fiets en al.  Dan er terug af en de fietsen in een kotteke van de locomotief gestopt - wel met de vriendelijke hulp van de conducteur.  Nu nog hopen dat ze niet vergeten in Valence om de fietsen er weer af te laten.   Het heeft er in Valence een tijdje naar uitgezien dat Ann en ik op het perron zouden achterblijven en we onze fietsen zouden zien vertrekken richting Nimes want de vriendelijke conducteur was uiteraard vergeten dat in Valence de fietsen uit de locomotief moesten.  Dus in Usain Bolt stijl het perron afgelopen op zoek naar de conducteur die eigenlijk al het sein had gegeven om de trein te laten vertrekken.   Even stressen maar uiteindelijk zijn we er toch in geslaagd om de fietsen op het perron te krijgen.   

Nog een leuke ontmoeting met lotgenoten in de TGV die een rit in de Lot gingen doen en die ons verzekerden dat het enige stressmoment van hun reizen de trein is.  Bij deze bevestigd dus.

Onder een dreigende wolkenhemel nog met de fiets naar Valence.  Kort ritje van 15km en om acht uur waren we in het hotel.  Morgen terug het echte werk!  

En morgen een nogal straf verhaal over het etentje van deze avond.